We hebben heerlijk geslapen op de redelijk harde bedden (net als thuis) van het luxe hotel en om 8 uur zitten we aan heen heerlijk en overdadig ontbijt met een paar vreemde gerechten volgens
onzeEuropese maatstaf. Dus eten we onze buiken vol aan worst, gehaktballetjes, een soort loempia’s gevuld met gehakt, in paneermeel met tomaten gebakken kip, flensjes,croissants,jam, koffie en
jusd’orange.
Jummie.
Even later halen we onze fietsen uit de parkeergarage, worden ze weer bepakt en bezakt en we rekenen $150 af voor de kamers (samen) en gaan weer op pad voor de laatste etappe van 51km naar de hoofdstad Bishkek, waar we weer door Gergert Sport worden verwacht. Maar eerst nog een stukje fietsen…
Dat valt nog niet mee, want met een oplopende temperatuur starten we met 35 graden over een drukke weg die ook nog iets oploopt, waarbij een lichte tegenwind ook niet meehelpt.
10 kilometer verder begint Bas zijn achterwiel vreemde geluiden te maken: rammelrammeltaktaktak ratelratel-Pfffffffffft….
Een platte, midden op een druk kruispunt. Prut.
Een paar meter verderop spotten we een vlak stukje langs de weg in de schaduw. Dus bepakking weer van de fiets af, fiets op de kop, wiel eruit, band eraf, binnen band eruit, buitenband checken,nieuwe binnenland erin, het hele zaakje weer op de velg en pompen maar. Het is bloedheet, dus dat is wel een klusje met een klein fietspompje, zeker voor de laatste druk die er nogin moetomhetgewicht van30 kg bagage te kunnen dragen, en Bas is ook niet bepaald een vlieggewicht. Terwijl Mario even om zich heen kijkt ziet hij even verderop een winkeltje met fietsen; misschienheeftdieeengemakkelijkere pomp. Goed idee! Dus Bas en Mario daar naartoe. Ja, natuurlijk heeft hij een fietspomp. De man gaat naar binnen en komt met een grote pomp naar buiten en begint fanatiektepompen. Na enige tijd druk doen en dik zweet op zijn voorhoofd komt hij erachter dat er nu minder lucht in de band zit dan toen hij begon. Enigszins geïrriteerd smijt hij die pomp aan de kant,vliegtnaar binnenen komt terug met een nieuwe….. kleine pomp naar buiten terwijl hij de verpakking er vanaf scheurt. Hij begint weer fanatiek te pompen en nu komt er wel lucht in de band. Als hijbijnaniet meer kanverklaart ij dat er genoeg lucht in zit, maar Bas is het daar niet mee eens dus pompt hij fanatiek verder. Dat herhaalt Ich nog twee keer en als hij er bijna bij neervalt vindt Basheteindelijkgoed. Opgelucht gaat hij rechtop staan en als Bas hem bedankt en vraagt wat we hem schuldig zijn komt een bijna beledigde uitdrukking op zijn gezicht en geeft hij aan dat datnatuurlijkniets kost,dat hij dat graag voor ons heeft gedaan.
Dus gaat het wiel eer in en de bagage op de fiets en kunnen we verder. Eric heeft intussen de bidons weer met water uit een winkeltje gevuld en daar gaan we weer.
Op ongeveer de helft van de etappe komen we in een groter plaatsje en we nemen de tijd om een schaduwplekje op te zoeken naast een groente en fruit kraampje en we eten wat bananen en drinken watcolaterwijl we de bidons weer bijvullen. Het is inmiddels 42 graden en we hebben behoorlijk wat water nodig. Als ins plekje wordt ingenomen door een uitbreiding van de kraam stappen we maar weer opde fiets en gaan de laatste deel van de etappe aan.
Het is hot en wordt nog hotter, bloody hot 🥵. We fietsen over de hoofdweg verder naar Bishkek en de temperatuur loopt nu op naar 44 graden, de weg wordt steeds drukker en stoffiger en omdat deauto’s hier vaak wat oudere modellen betreft waarvan de katalysator al zo’n jaar of twintig geleden de geest heeft gegeven fietsen we vaak in een blauwe wolk. Vlak voor Bishkek gaat de weg over ineen helling en trekt de tegenwind wat aan. Dus het feestje zit zoals altijd weer aan het einde. Maar uiteindelijk bereiken we toch Gergert Sport en we drinken eerst een paar cola in de airco van dekoffie corner.
Daarna pakken we in de werkplaats onze fietsen weer in de dozen zodat ze klaar zijn voor transport en worden de tassen in de grote duffelbags gedaan en brengt Arseniy (de Cube specialist van Gerbert)ons naar Hotel Orion.
Wat een geweldig hotel. Luxe met stijl. We checken in en krijgen een kamer voor drie met één kingsize bed voor Eric en mij en een bijzetstretcher voor Mario.
We rusten, douchen, scheren en snoepen wat voordat we bij het Italiaanse restaurant op de hoek gaan eten. We zitten duidelijk in de classy buurt: iedereen ziet er goed verzorgd uit en de kleding ismooi. Dan vallen wij drie reuzen in onze korte broek en T-shirts wel op.
We lopen nog een rondje, drinken een paar Mojito’s aan de hotelbar en gaan slapen.
Welterusten
Jummie.
Even later halen we onze fietsen uit de parkeergarage, worden ze weer bepakt en bezakt en we rekenen $150 af voor de kamers (samen) en gaan weer op pad voor de laatste etappe van 51km naar de hoofdstad Bishkek, waar we weer door Gergert Sport worden verwacht. Maar eerst nog een stukje fietsen…
Dat valt nog niet mee, want met een oplopende temperatuur starten we met 35 graden over een drukke weg die ook nog iets oploopt, waarbij een lichte tegenwind ook niet meehelpt.
10 kilometer verder begint Bas zijn achterwiel vreemde geluiden te maken: rammelrammeltaktaktak ratelratel-Pfffffffffft….
Een platte, midden op een druk kruispunt. Prut.
Een paar meter verderop spotten we een vlak stukje langs de weg in de schaduw. Dus bepakking weer van de fiets af, fiets op de kop, wiel eruit, band eraf, binnen band eruit, buitenband checken,nieuwe binnenland erin, het hele zaakje weer op de velg en pompen maar. Het is bloedheet, dus dat is wel een klusje met een klein fietspompje, zeker voor de laatste druk die er nogin moetomhetgewicht van30 kg bagage te kunnen dragen, en Bas is ook niet bepaald een vlieggewicht. Terwijl Mario even om zich heen kijkt ziet hij even verderop een winkeltje met fietsen; misschienheeftdieeengemakkelijkere pomp. Goed idee! Dus Bas en Mario daar naartoe. Ja, natuurlijk heeft hij een fietspomp. De man gaat naar binnen en komt met een grote pomp naar buiten en begint fanatiektepompen. Na enige tijd druk doen en dik zweet op zijn voorhoofd komt hij erachter dat er nu minder lucht in de band zit dan toen hij begon. Enigszins geïrriteerd smijt hij die pomp aan de kant,vliegtnaar binnenen komt terug met een nieuwe….. kleine pomp naar buiten terwijl hij de verpakking er vanaf scheurt. Hij begint weer fanatiek te pompen en nu komt er wel lucht in de band. Als hijbijnaniet meer kanverklaart ij dat er genoeg lucht in zit, maar Bas is het daar niet mee eens dus pompt hij fanatiek verder. Dat herhaalt Ich nog twee keer en als hij er bijna bij neervalt vindt Basheteindelijkgoed. Opgelucht gaat hij rechtop staan en als Bas hem bedankt en vraagt wat we hem schuldig zijn komt een bijna beledigde uitdrukking op zijn gezicht en geeft hij aan dat datnatuurlijkniets kost,dat hij dat graag voor ons heeft gedaan.
Dus gaat het wiel eer in en de bagage op de fiets en kunnen we verder. Eric heeft intussen de bidons weer met water uit een winkeltje gevuld en daar gaan we weer.
Op ongeveer de helft van de etappe komen we in een groter plaatsje en we nemen de tijd om een schaduwplekje op te zoeken naast een groente en fruit kraampje en we eten wat bananen en drinken watcolaterwijl we de bidons weer bijvullen. Het is inmiddels 42 graden en we hebben behoorlijk wat water nodig. Als ins plekje wordt ingenomen door een uitbreiding van de kraam stappen we maar weer opde fiets en gaan de laatste deel van de etappe aan.
Het is hot en wordt nog hotter, bloody hot 🥵. We fietsen over de hoofdweg verder naar Bishkek en de temperatuur loopt nu op naar 44 graden, de weg wordt steeds drukker en stoffiger en omdat deauto’s hier vaak wat oudere modellen betreft waarvan de katalysator al zo’n jaar of twintig geleden de geest heeft gegeven fietsen we vaak in een blauwe wolk. Vlak voor Bishkek gaat de weg over ineen helling en trekt de tegenwind wat aan. Dus het feestje zit zoals altijd weer aan het einde. Maar uiteindelijk bereiken we toch Gergert Sport en we drinken eerst een paar cola in de airco van dekoffie corner.
Daarna pakken we in de werkplaats onze fietsen weer in de dozen zodat ze klaar zijn voor transport en worden de tassen in de grote duffelbags gedaan en brengt Arseniy (de Cube specialist van Gerbert)ons naar Hotel Orion.
Wat een geweldig hotel. Luxe met stijl. We checken in en krijgen een kamer voor drie met één kingsize bed voor Eric en mij en een bijzetstretcher voor Mario.
We rusten, douchen, scheren en snoepen wat voordat we bij het Italiaanse restaurant op de hoek gaan eten. We zitten duidelijk in de classy buurt: iedereen ziet er goed verzorgd uit en de kleding ismooi. Dan vallen wij drie reuzen in onze korte broek en T-shirts wel op.
We lopen nog een rondje, drinken een paar Mojito’s aan de hotelbar en gaan slapen.
Welterusten
Reactie schrijven