We worden op tijd wakken en hebben heerlijk geslapen. Gelukkig heeft de dreiging van regen vannacht niet doorgezet en is alles nog lekker stoffig.
We eten een noodrantsoen ontbijt omdat we vandaag een flinke tocht voor de boeg hebben. We fietsen zo’n 45km omhoog naar een pas op 3250 meter hoogte, maar liefst 1450 hoogtemeters.
De koffie is ook weer overheerlijk en Eric maakt kippenbouillon voor onderweg.
Standaard ritueel: koffie, poepen, wassen, tanden poetsen,tassen pakken, tent opruimen, fietsen beladen, Komoot instellen en GO.
Om 8:50u zitten we op het zadel en begint het grote “takelen”. We starten op een hoogte van 1850 meter en we gaan eerst nog even bergaf (zonde). Elk uur stoppen we even om van het zadel af te zijn en even wat ge drinken en wat dextro te nemen.
Bij het bijvullen van de bidons met de MSR Purifier - onze water zuiveraar- gaat het mis: het water spuit er na een paar keer pompen aan alle kanten uit. Gebroken, precies op de verbindingsnaad, dus gaan we met de duct tape aan de slag en even later komt er weer water ui, maar nog steeds met speciale effects tussen de tape door. Die moet op de volgende kamp plaats met secondenlijm gerepareerd worden!
We pauzeren onder aan het begin van een indrukwekkende serie haarspeldbochten. We eten ons soepje, brood met kaas, pruimen en bananen die al twee dagen bij Bas in de TopTas onder de snelbinder in 30 graden Celcius zijn opgeborgen; die kunnen we dus drinken.
We gaan tegen 1 uur weer op pad en stoppen elke 100 meter hoogte even. Het gaat verrassend goed en tegen 4 uur staan we op de pas, moe maar voldaan.
Vanaf dan is het alleen nog maar geleidelijk bergafwaarts naar het meer Son Kol op 3000 meter hoogte. Jammer genoeg pakken zich onweerswolken boven ons samen en even later regent het dat het giet en de temperatuur zakt van 25 naar 15 graden. Als de regen over gaat op hagel zakt de temperatuur nog verder en is het genot compleet. We hebben met de regen snel de regenjasjes aangedaan, maar dat was het dan ook. Dus als een stel stomme toeristen fietsen we als gekken in korte broek met dunne gele jasjes door een van de meest fantastische landschappen die je kunt bedenken terwijl de Kyrgyziers dik ingepakt ons vanaf hun paarden verwonderd nakijken.
In de verte zien we een yurt kamp en even later fietsen we volledig verkleumd het kamp op. We lopen de eerste de beste yurt is waar rook uit de schoorsteen komt daar worden we erg vriendelijk welkom geheten door Khadar een jonge man wiens schoonvader dit kamp heeft. Meteen wordt een bankje voor de kachel gezet waar we ons kunnen warmen en krijgen we hete thee aangeboden. En ja, hij (eigenlijk zijn schoonmoeder) heeft nog wel een yurt voor ons en zal die meteen opwarmen.
Dus slapen we vannacht in een echte yurt, met tapijtjes op de vloer drie bedden degen de wand en een kolenkacheltje naast te deur. Erg cosy en lekker warm. We brengen onze spullen naar binnen, trekken lekker warme kleren aan en hangen alles te drogen. We pakken een Vodka met wat stukken worst en gaan op bed liggen. Even later komt Khadar binnen en gaat lekker gemakkelijk op de grond zitten en is duidelijk in zijn nopjes dat hij gasten heeft en zijn Engels weer kan opvijzelen. Dat is trouwens behoorlijk goed, want we leren snel dat hij twee seizoenen op een Amerikaans cruiseschip heeft gewerkt en zijn bachelor in Engels heeft gedaan (echt fijn voor ons). Wij zijn erg geïnteresseerd in de Kirgizische gebruiken en hij vertelt graag, dus leren we meer van dit land dan alleen wat we tijdens onze reis zien.
Om 18:30u gaan we eten. Ze hebben een heerlijk Kirgizisch gerechter deeg, groente en kaas voor ons gemaakt, vergezeld van brood en een hele bak heerlijke tomaten voor elk van ons. Alleen jammer dat tomaten de enige groente is die de Driessens niet lusten. We drinken thee en koffie en Khadar zit bij ons aan tafel en beantwoordt al onze vragen.
Een prachtige afsluiting van een geweldige dag, met zoveel inspanning en gebruikte energie liggen we vroeg in bed.
Welterusten.
