Vanochtend hebben we tijd genoeg, want het is lekker weer en onze ontbijttafel is al keurig buiten gedekt. Ik geloof dat er maar weinig plekken op de wereld zijn waar je op een dergelijke manier en met dit uitzicht van je ontbijtje kunt genieten.
Oh, dat wilde ik ook nog vertellen: gisteravond, toen we net in bed lagen hadden we het idee dat rondom ons heen de dierentuin gek was geworden; we hoorden ezels balken, koeien loeien, honden blaffen, vogels krijsen en paarden hinniken. Alles door elkaar en als er een was opgehouden ging hij een paar minuten later met vol enthousiasme weer van start. Het was zo bizar dat we continu in de lag schoten als er weer een ezel begon.
Terug naar het ontbijt. Daar zaten we dus, koffie, thee, brood, twee soorten jam, een gekookt en een gebakken eitje erbij. We krijgen ook een paar gekookte eieren, een Nescafé pot vol met heerlijke jam en twee broden om straks mee te nemen. Kortom geweldig.
We ruimen op, rekenen af en nemen uitgebreid afscheid van iedereen en voor Ayla al met kleingeld dat in de kas zit voor haar spaarpot (eerst nog even het concept spaarpot aan Khadar uitleggen). En hup, daar gaan we weer.
We fietsen driekwart om het meer tussen kuddes paarden en ander vee zoals koeien, geiten en schapen. Alles loopt over de weidse steppe vrij de grazen. We passeren een paar yurts met herders en doorkruisen een paar beekjes, soms zo diep dat de tassen in het water komen en de voeten zeker niet droog blijven. Het is absoluut prachtig, maar wel erg zwaar.
De paden zijn hobbelig en op gras, gravel, stenen of zand. In bijna alle gevallen erg zwaar fietsen omdat we vaak van het pad af moeten omdat het bruggetje weg is gespoeld.
Op de helft van de route wordt het behoorlijk heuvelachtig en omdat het allemaal uitlopers naar het meer zijn moeten we telkens omhoog en weer helemaal omlaag. Met stijgingspercentage tot wel 14% is dat erg vermoeiend en de energie loopt snel weg.
Ergens op een top pakken we onze lunch en genieten van de geweldige omgeving en de overheerlijke spullen die we hebben meegekregen.
Daarna ploeteren we voort tot we op het punt staan van het meer af te draaien, de bergen in.
We besluiten bij het yurt kamp dat daar ligt te overnachten en gelukkig hebben ze een yurt voor ons vrij. Het is inmiddels bijna vier uur en we hebben tijd om nog even van de zon en de omgeving te genieten. Eric plakt zijn kussen, Mario stelt de stuurtas opnieuw af en Bas zorgt dat de fietskettingen weer een goede smeerbeurt krijgen.
De heer des huizes, of eigenlijk yurtes, gaat voor ons een paar flessen bier en een fles Vodka halen in de verderop gelegen shop. Even later is hij terug met drie plastic literflessen lokaal bier dat wij gezien het onmogelijke schrift “wax-de-koe” hebben gedoopt en het smaakt heerlijk, al is het lauw. De vrouw des huizes, Miran levert ons zelfs drie fijne glazen, zodat we het bier niet uit onze mokken hoeven te drinken.
We eten het diner in de eet-yurt, samen met een groep Polen. Daar heb je verder geen last van hoor.
En al snel na het eten maken we ons uit de voeten, eerst wandelen we even naar het meer en vervolgens naar de yurt. We gaan lekker liggen lezen. Voor Mario betekent dit na vijftien seconden dat de e-reader keurig rechtop in zijn handen op zijn borst staat en zijn ogen dicht zijn terwijl er af en toe een snurk ontsnapt. Die kerel kan pas slapen.
Even later komt een mannetje de kachel aanmaken en niet lang daarna plof je bijna de yurt uit.
Welterusten.
Reactie schrijven