Vanochtend worden we wakker met een heerlijk zonnetje. Het was vannacht beduidend minder koud en iedereen heeft heerlijk geslapen. Tot ongeveer 7 uur en we staan meteen op. Het ritueel begint standaard te worden: poepen, ontbijt, wassen, koffie, opruimen, de fiets op. Simpel.
Rond 9:15u fietsen we weg richting de grote weg naar Naryn, een wat grotere plaats.
We hebben bedacht dat we een dag achter lopen op schema de ruimte geeft om een andere route te kiezen en we ons in Naryn toch maar een dag rust gunnen. Na het bestuderen van de uitgezette route en Komoot (die off line niet veel kan doen) komen we tot de conclusie dat het nog zo’n 75 km naar Naryn is; dat is wel te doen, zeker als we na ca 3km op de provinciale weg komen (geel gemarkeerd op de kaart).
Pfoeh, een inschattingsfout: geel in Kyrgyzstan is niet hetzelfde als de provinciale weg van Venlo naar Arcen. Hier moet je al op z’n minst een ervaren Off road chauffeur zijn om door de stenige, onverharde en roeivereniging doorkruisende weg te kunnen rijden. Geen easy einde op onze fietsen dus.
Geen paniek, de omgeving is meer dan magnifiek met ruige bergen, smalle kloven en een wild stromende rivier.
Op enig moment zien we links, recht vooruit en rechts van ons drie volledig andere bergsystemen, vergelijkbaar met de Alpen, de Himalaya en de rode bergen in Amerika waar ik de naam niet meer van weet.
Onderweg pauzeren we even bij een dorpje dat de term gehucht nog niet waard is en we drinken even wat water en eten een muesli reep. Even van de fiets af. Meteen komen twee jongen mannetjes van circa 5 en 7 jaar bij ons zitten. Ome Mario is weer gul met de lolly’s en we hebben vrienden voor het leven.
Weer in het zadel volgt ons even later een jonge ruiter. Blijkbaar vindt hij het wel gezelliger om met ons mee over bij te rijden dan alleen.
En eind de middag zien we een fantastisch yurt kamp liggen. We stoppen even en roepen hallo. Plots steken er twee kopjes uit de deur van een yurt en van het een komt het ander: we eten een heerlijke lunch van soep, brood, gebakken eieren en thee met drie zusjes en een broer, die ons ook nog eens trots de kant van de rivier last zien.
Eten in de yurt: check!
We vervolgen onze weg en na 62km vragen we ons af of we wel goed gerekend hebben met de afstand naar Naryn. Even verder hebben we bereik met onze telefoons en verklaart Komoot heel vrolijk dat het nog 41km naar Naryn is. Tijd voor een pauze.
Bij een dorpje dat wet tegen komen kopen we in een “magazin” (Russisch voor winkel) twee flessen cola, koekjes en wat chocolade om dat even verderop op een muurtje te verorberen, heerlijk! (Met een gesoupeerde voorraad en na een aantal dagen op brood, rijst en water is dit zeker heerlijk).
We verwerken de teleurstelling dat we 41km extra moeten fietsen en daarmee vandaag op 103km en bijna 1000 hoogtemeters komen, en starten de laatste etappe van vandaag.
De nog steeds onverharde weg worst afwisselend slechter, redelijk geasfalteerd, slechter geasfalteerd en uiteindelijk redelijk als we om 18:45u in Naryn aankomen.
We checken in in een prima hotel, nemen een heerlijke douche (de eerste in 6 dagen) eten mega pizza’s met een potje ( of drie) bier, bellen het thuisfront, werken onze blog en Polarsteps bij.
Nu is het 23 uur en ook dat is een record voor de afgelopen dagen en gaan lekker naar bed. Even niet op een luchtmatje op de grond in een slaapzak, maar in een ruime kamer net drie aparte bedden met dekbedden.
Welterusten.
Reactie schrijven