Het was de bedoeling om elke dag een post te schrijven en zo af te tellen naar morgen, de dag dat we ook echt op de fiets stappen.
Helaas is die periode voor Bas overschaduwd door een plotseling en zeer heftig ziekbed van zijn moeder, die op 11 juni is overleden en gisteren is de uitvaart geweest.
Een moeilijke periode waarin we direct hadden besloten de reis naar het volgend jaar te verschuiven, maar nog even te wachten met annuleren tot vandaag, de dag van vertrek.
Omdat de familie van Bas precies wist wat ze wilden en konden met betrekking tot het afscheid van hun moeder is twee dagen geleden op aandringen van de familie besloten om toch de reis door te laten gaan. Het verdriet wordt er niet minder om en “back to basic” met beste maten zal een goede omgeving zijn om dit een plekje te geven.
Nu is het dan bijna zover, de fiets is in de doos gepakt, de tassen zijn gepakt en alles is gewogen, nog eens gepakt en gewogen, en nog eens gepakt en gewogen, en nog eens ….
Bas moet nog even zijn tweede set prikken (tegen Rabies en Teken Encefalitis) halen en om 2 uur komt vriend Geert ons ophalen om naar vliegveld Dusseldorf te brengen.
In de tussentijd hebben we nog een avondje met ons drieen en onze dames van een heerlijke BBQ bij Mario en Gerjo genoten. Ook hebben de nog de laatste spullen gekocht (energie repen, medicijnen, een nieuwe fietsbril, een boek voor de e-reader, een ehbo e-boek, enzovoort). En ik heb de route nog eens op de papieren kaarten uitgezet voor het geval de elektronische navigatiemiddelen het begeven. Ik heb inmiddels het idee dat ik de route ook zonder wel kan fietsen.
Ik heb er zo’n zin in dat ik erg ongeduldig begin te worden, tegen het zenuwachtige aan. Dat zal wel van me afglijden als we ingechecked zijn. Tot die tijd blijf ik, ongeacht de extreem goede voorbereiding en de paklijsten, twijfelen over de dingen die ik heb gemist, teveel heb gepakt, waar heb gelaten. Time to go …
Helaas is die periode voor Bas overschaduwd door een plotseling en zeer heftig ziekbed van zijn moeder, die op 11 juni is overleden en gisteren is de uitvaart geweest.
Een moeilijke periode waarin we direct hadden besloten de reis naar het volgend jaar te verschuiven, maar nog even te wachten met annuleren tot vandaag, de dag van vertrek.
Omdat de familie van Bas precies wist wat ze wilden en konden met betrekking tot het afscheid van hun moeder is twee dagen geleden op aandringen van de familie besloten om toch de reis door te laten gaan. Het verdriet wordt er niet minder om en “back to basic” met beste maten zal een goede omgeving zijn om dit een plekje te geven.
Nu is het dan bijna zover, de fiets is in de doos gepakt, de tassen zijn gepakt en alles is gewogen, nog eens gepakt en gewogen, en nog eens gepakt en gewogen, en nog eens ….
Bas moet nog even zijn tweede set prikken (tegen Rabies en Teken Encefalitis) halen en om 2 uur komt vriend Geert ons ophalen om naar vliegveld Dusseldorf te brengen.
In de tussentijd hebben we nog een avondje met ons drieen en onze dames van een heerlijke BBQ bij Mario en Gerjo genoten. Ook hebben de nog de laatste spullen gekocht (energie repen, medicijnen, een nieuwe fietsbril, een boek voor de e-reader, een ehbo e-boek, enzovoort). En ik heb de route nog eens op de papieren kaarten uitgezet voor het geval de elektronische navigatiemiddelen het begeven. Ik heb inmiddels het idee dat ik de route ook zonder wel kan fietsen.
Ik heb er zo’n zin in dat ik erg ongeduldig begin te worden, tegen het zenuwachtige aan. Dat zal wel van me afglijden als we ingechecked zijn. Tot die tijd blijf ik, ongeacht de extreem goede voorbereiding en de paklijsten, twijfelen over de dingen die ik heb gemist, teveel heb gepakt, waar heb gelaten. Time to go …
